Libanon is een lange tafel van etnische en religieuze mezze. Sterke smaken, complementair aan elkaar, voedzaam en goed uitgedacht. Maar hoe vernuftig en gebalanceerd deze maaltijd ook in elkaar zit, het evenwicht is precair. Zéker als alle buren aanschuiven, die ook hun eigen meegebrachte gerechten op tafel zetten. Daar gaat het evenwicht.
En het wordt nog drukker aan tafel. Neven, nichten, verre vrienden, ze komen allemaal om zich te goed te doen aan de Libanese lekkernijen. De helft neemt zelfs doggybags mee naar huis, waarvan de inhoud hun eigen keuken zeker zal verrijken.
We staan dus vandaag stil bij Libanon. Klein land, grote belofte. Wordt dit een ode?
Oppervlakte: Een kwart van Nederland.
Ongeveer net zo groot als: Cyprus.
Aantal inwoners: Bijna 6 miljoen.
Hoofdstad: Beiroet.
Andere steden: Tripoli, Sidon, Baalbek, Tyrus.
Valuta: Libanees pond.
Religie: De versimpelde versie is dat als je drie Libanezen hebt, er eentje christelijk is, eentje soenniet en eentje sjiiet.
Taal: Arabisch.
Meest voorkomende achternamen: El Din, Allah, El Khoury, Khalil, Saad, El Hajj.
Vlag: Horizontale banen rood, wit, rood. In de brede witte baan de iconisch groene Libanese ceder.